Шағынады түпсіз көкте,
екі түрлі тағдыр енді басталды:
аспанда ол – жердікі,
Жерде бірақ – аспандық,
Елді мекен үстімен ұш,
Цюрих сағатының тілі –
далбаса,
әрине, егер одан бұрын
сақинаңды оқ алмаса,
Қанша бұлқынғаныңмен сен,
Жылан-білезік жейді сенің жаныңды,
Сол металдың дәмімен де
өзгертесің әніңді.
Қолда енді сенің-дағы тізгінің,
балалардың батпырауығы іспетті,
балықшылық Нида үстінде
Мәңгілік
Қиқулайтын боласың сен,
іс бітті.
* * *
Жайлы төсек – жалқаулық
Тұтқындық ол тым ұзақ,
Ұйықтауға көңіл жоқ,
Оянғың жоқ күн ұзақ –
Телефонға тұрғың жоқ, менен аттап сен бірақ,
ұмтыласың есікке шаршап-талып, болдыра.
Сенде оянып бір дыбыс бейне қоңырау секілді,
Иығымды қытықтап, шіміркентті бетімді.
«Билет?– дейсің сен маған – құрысыншы, қой әрі».
Көлеңке боп күн ұзақ бүйірімізді ояды.
Қозғаушы күш – жалқаулық,
Диогеннің кілті сол.
Сен – ғажапсың!
Қалғаны – күл боп ұшар сілкісең.
Дүние күйіп жатыр ма? Шыдар ертеңге дейін!
Телеграмды алмайық,
ертең бір-ақ көрейін.
Ерінесің кешкі асқа, тиюға «ызың-ғызыңды»
Ерінесің.
Ойды оятар жалқаулық. Мынау содан үзінді…
Колхозшы да ақыр кеп
жолға ұйықтады
аямай-ақ –
ешкі сирақ сатир боп,
галифе киген,
жалаң аяқ.
БАЛЛАДА-ДИССЕРТАЦИЯ
Мұрын-ғұмыр бойы өседі.
Ғылыми деректерден.
Былай деді кеше маған докторым:
«Талант болу мүмкін Сізде ең ірі,
Пісіргішің мұздап қалған көп бұрын,
аязды күн үйден шықпа өмірі».
О, мұрын!..
Соқпай қоймас сағат сын-ды
Сізде, бізде,
бетте-жүзде қырынбаған, қырынған
барлық заңы
медицина
бойынша
емін-еркін өсіп жатыр мұрындар!
Түні бойы шығады өсіп мұрыны
барлық даңқты азаматтың,
ер мүлде
күзетшінің,
замминистрлердің де,
байғыз құстай пысылдайды көз ілмей
мұрын біткен, салқын, қисық, сан қилы
мұрындарды боксер ұрып,
есік қысып жатады,
есіктердің саңлауынан аңдиды,
бұрғы құсап бір ұры –
көрші әйелдер мұрыны!
(Мұрындардың мистикалық ролін
Құйқасымен сезінген-ді Гоголь.)
Букашкин дос мас еді,
бәлкім, соның әсері,
түс көрді ол:
істік құсап, жат ырым,
люстраны, табақтарды жапырып,
тесіп өтіп төбені,
мұрын өсіп келеді.
Чекті тізер шеге құсап,
қызық бұл:
Этаждарды көктей өтіп,
істік-мұрын тізіп тұр!
«Бұ несі екен»– ертесіне толғатты ол
дедім мен:
«Сұмдық Сот қой көрінген
Қарыз ісін тексерер күн қолғаппен!»
30-на Букашкин дос отырды.
О, мұрындар қозғаушы күш мәңгілік!
Мұрын – ұзын,
Ғұмыр – қысқа жаңғырық.
Түн ішінде сұрқай беттен қырынған,
Құзғын құсап,
Насос болып немесе
бізді сорып тауысады мұрындар.
Эскимостар, болмаса ел өсегі,
Мұрынымен сүйіседі деседі...
Бізге жетпей жүргені енді осы еді.
АКТЕР МОНОЛОГЫ
Құлауды тілеймін бір мықтап,
шамды өшір!
құтырған көпшілік,
деп едім
Кассирден алса өшін.
Дамбалшаң күйімде, анадан
бастап бір сыпыртса,
көк өрім
Әртіс қыз ойнаған жаңадан
Жағымнан жаныса деп едім!
Мені ұқпағандарды мен ұнатам,
Етпеймін қарсылық.
Овощторг бетіме лақтырсын
помидор, қиярын бар шірік!
Сәтсіздік жасасын!
Маған түн қараңғы түбінен
Не ашылса,
елес боп жүрмесін деп Сізге,
дәл соны өлтірдім бүгін мен.
Түсіктен кейінгі қыз құсап,
Көкірек қаңырап, жасып тым,
тумаған дүниемді, тамырмен
шын аңсап,
қайғыруға асықпын.
Кеш мені, тіршілік
Біз – қонақ,
Нан да жоқ, азынап,
Жеріңде қасірет тұрса ұлып,
табысқа жетудің өзі ұят.
Сен бақыттымысың келіншек,
төртінші қатарда,
Мұң тұнған көзіңе?
Артиллерия боп мен барлық қырсықты
шақырам өзіме.
Сәтсіздік, тілеймін апатты кеңінен
Қайырым етіңдер,
адамдар кіл асыл.
Бар қырсық қосыла менімен
Құрдымға құласын.
* * *
Біз – көшпенді,
біз – қаңғыбас,
біздің мақсат ендігі,
қайыптан тайып бүгін мұнда түнейік,
ал, аржағы – бола жатар белгілі!
Біздің пәтер жұрт көзінен жасырын
Әруақ, рұх туралы ілімдегідей,
Жат қабырға – жат храмдай жарты іші,
бөтен тұрмыс тартысы,
Суреттерді қабырғадан жайлап өрттей, жегідей…
Қане, іздейік –
тоңазытқышта не бар?
Күтіп тұрған жоқ ас үйде газ бізді,
телефонға бізді ешкім
шақырмауы және бар,
ең жақыны бөтендердің ішінде
Күйік құсап күлт-күлт етіп әрине,
Кімнің сүйісі өшпей тұрған түнекте,
Желмен тарап үлгірмеген әлі де?..
Саған не боп қалды менің сүйіктім?
Жер ауғанбыз, бөтен өлке бұл әрі,
Шошқа сын-ды меңіреу қала,
бұлардың
сезімдері қайда жасырылады?
Әкімдерше қарын өсіру әрі асып
Ұят нәрсе;
есіл ар,
бірақ біздер бірге жүрсек жарасып –
Мұнда ұяттың несі бар?
Қауіп – кафедралардан мылжыңдау –
бізде не бар қауіпті?
Жоқ, біз емес, қызған астық секілді
бықсық жандар, махаббаттың өзінен
Солар қауып
тауып тұр!
Құпия тұрмыс тойғызды ойды тоқыратып!..
Тұс қағазын өртесек пе?
Суреттерді қақыратып?
Кетер кезде
Сервиздерді қиратсақ па түсіріп?..
«Табақшаға тиме – мүлкі кісінің».
РИМ МЕЙРАМДАРЫ
Римде әрбір Жаңа жыл сайын
барлық ескі нәрселерді далаға
шығарып тастайтын дәстүр бар.
Дүрілдейді Рим, апатта
бөлініп қалған вагон құсап жанып бір.
Ал, Римге, Римге
Жаңа жыл кеп қалыпты!
Бөтелкелер атылады бомбы боп
Әйнектерден,
Әйнектер тұр мөлдіреп,
бір маскүнем моншасының астауын
балконға атып тастады.
Испан алаңында ал
Ұшқыш тарелке секілді әрі тай