Жабысқаны турасында бетінің.
Оларға сол қыздың халі не керек,
Ұйқасымның сонылығын қайтеді?
мына сын-ды кекілдіге, бетінің
пудрасы жарты метр-ау тегі?!
Маскүнем бет өңкей бір,
Қыздың кеудешесінде ең қызығы
Малаховтың күллі жігіттерінің
Саусағының тұр ізі…
Неменеге жылайсың сен құбылып,
Көз жасынан беті-жүзің өзгерген,
Сыбырлайсың,
баспа бетін ғұмыры
Көрмейтұғын сөздермен?
Электричкадан кенет әлгі қыз,
таң қалдырып көп елді,
Шекспирдің Беатричасынан да пәк болып,
Қарғып шыға жөнелді.
ҰЗЫН СИРАҚ
Көк теңіздің жағасында әдемі,–
Териока ма? Ориноко ма?–
Болғанымыз бар еді –
Аты-жөні әсем болса – несі мін,
Ұзын сирақ еді әйелдің есімі!
Басатын ол башайының ұшынан –
ауа райы қолайлы еді ұшуға!
жер-тамырдан,
дің бойына шырын тараған сияқты
Қойыла,
сирақтары арқылы оның
ток тарайтын бойына.
Кербез біткен аяқтары жер тебіне береді –
билегісі,
билегісі келеді!
О, балтырлар! Әсем едің сен неткен,
Қағынумен өзіңді әбден меңдеткен!
Мызғып кеткен шағында да – билеп жатар аяғың,
Сыпырылған мойыныңнан
Мойынтұрық секілденіп баяғы.
Аяқтарың түсінде де билейді,
Аяғыңнан қағынғансың сен осы.
Түсің қашып, есеңгіреген сәтте
Арақ орнына айран құйып бересің –
Прилавканың ар жағында
перінің жүз баласы
билегісі келеді ылғи таласып!
«Би-ми?!– дейді тыржың етіп дүкенші.–
Әйел ақылы – аяғына бітеді?
Фәлсафалық монологты бірақ та,
Ұзынсирақ қыстырмайды құлаққа.
Келеді оның мықтап көзге түскісі
есеп-қисап кружкасы арқылы!
Ал, аяғы өзі-өзінен тұрады
Неше түрлі мода-биге талпынып!
О, балтырлар! Ақылы көп соншама!
Ал, түндер ше, түн айлы!
Ұзынсирақ қағынған,
тым құрыса бір есіңе ал Құдайды!
Содан соң ол «болды» дейді дір етіп.
Құшақтайды қос тізесін әдемі,
Тізе құшып теңселеді, жай ғана
Ысқырады әлдене би әуенін...
Не боп қалды саған ұзынсирағым?..
Сен – мұншама алыс кетіп қинадың.
ТБИЛИСИ БАЗАРЛАРЫ
...Күн қарыған мұрындар
Қабырғадағы суреттей
Қабыршақтанып сиырылған.
Рубенс жасасын!
Рафаэльдің құны түсті.
Форелдердің фонтаны,
дөрекілік мың түсті.
Тұрмыстың өзі мереке,
Қарбыздар мен арбалардан тараған.
Білезікті, моншақты
Әйелдер, бейне барабан.
Қара көк күркетауықтар.
Құрма, шарап төгіл-ақ.
Қалтаңда ақшаң жоқ па еді?
Тегін-ақ іш, тегін-ақ!
Қатындардың даңқы артсын
салаттармен сауда еткен,
төрт кісінің құшағы әзер жететін
баобаб па ең?
Жуан едің-ау, неткен!
Базар –
Өрттей қаулаған.
Бәрі жас мұнда,
бәрі отты.
Күн көзінде жанады
Қол емес, алтын әдетте.
Жылтырап қолда тұр ұлы
Май мен шарап жұғыны.
Шебердің шықсын дара аты
Осылардың бейнелерін салатын!
ҚЫРҒИ ҚАБАҚ
Міне, үшінші ай өтірік күлкі қысқалы,
Үш ай бойы айғайы тұр естіліп.
Ал, үстінде шұғыладай дауыстап,
жанады көз.
Жас төгеді кешқұрым!
Қайран қалған әйнек-көз
бетінің қақ жартысы
вертикаль-көл секілді
Жатады ылғи өзі-өзімен шарпысып.
…Жүдеп кеттің. Заводқа да бармайсың,
Жұрттың сөзін тыңдайсың,
Айдың бағбаны құсап,
бар тірлігің, дымқыл сын-ды көтерілген бұлтқа,
жиналады көз-шараңа тұныққа.
«Жан төзгісіз жасыл көрініс!– деп кейде.
Көзді қарып, миды шағып жеп қойды!
Не бір жауыз қастандықпен сән құрып,
шамын жағып,
Мекен тепті мәңгілік…»
Күрсінсең де – күлді көзің,
Ақыл-есті матап пәк,
Әрбір сөзің – шақырады апатқа.
Көз жасының орнына – өзге жас:
Оттай жанған көзқарас.
«Жалған»,– дейді көршілер.
тарс жабылған қабақты үйдей жүреді ел.
Біреуінің үстінде көз-жанары
Рекламадай жанады отпен өршіл, ер.
Мұндай көздер болған саған дейін де
Әйелдерде жүздеген
ал, сен үшін – қанша үмітті үзбеді ол!
Жүз жылда бір
адамдарға
келеді
Жанарлардың қарсы тұруы дегенің!..
...Теңіз жақта дүниеден баз кешіп,
Жанарымен буаз болып жүр әйел.
Мен ешкімнің жүрген емен көзінде,
Көздер үшін бірақ та
Өміріммен төлегенмін кезінде.
ФЛОРЕНЦИЯ ШЫРАҒДАНДАРЫ
З. Богуславскаяға
Флоренция көз алдыма келеді:
Үйлерінен фосфор-сәуле шашады,
қақпашыдай бейне бір
палаццо мен тұмандарын ашады.
Білем оны. Көшіргем көп Кировск
моншалары, стадиондары үшін,
Баптистерий шырт ұйқыда,
менің ісім
жоспарымның жалғасындай бәрі шын.
Соцреализм сәбилері күнәкар, .
алаңға өтем шырағдандар самсаған,
Флоренция!
Сен – бейнесі жастықтың,
сенсіз өткен күндерімді аңсаман!
Фасадтар мен амбразура әр түрі,
Көрінгендей балауыздар арқылы –
тұрады алда тағдырлары, бейнесі
москвалық жолдастардың кейде осы.
Шырағдандар, ал, қара, Арно үстінде
Жұмбақ сын-ды не түрлі –
Машиналар жағып титтей шамдарын
Өткен күнге өтіп жатқан секілді!
Ау!– деп шақырады менің уәде-антым,
Ау!– дейді ұмыт қалған мольберт қаралтым,
Сіріңкелер,
Сигареттер, қарашы,
Жанды түнгі саусақтардың арасы.
Ау!– палаццо жиналады жан-жақтан,–
Жастық шақтың күні бұрын алғаны,–
бұл – қауіпті іс мүлде!–
бәлем, қолға түстің бе?!
Жұмбақ бала арасында солардың,
(Эстрада әсеріне әзірге
Шалдықпаған болар бұл).
Қан-сөлі жоқ беті –
бейне ақ парақ,
ұлтандары аузын ашқан, жарлы шын –
армысың!
Ол айтады: «Сізді ұстау жоқ, білдім мен!
Бала қатарынан озып үлгірген.
Шетелдерде басты Сізді, талай бір
Сатушылар жүзіңізге