Соны ойласам әлі күнге көз-тамырым суырады.
Аяқтағы бұғауымды кім батыл боп сындырады?
Құлағымнан кетер емес
кісендердің сыңғыры әлі.
Жатсам – ұйқым, тартсам шылым жөн еді онда,
сол бір түні, сол бір қара зобалаңда.
Аман қалдым мен одан да,
Әлі күнге аман келем,
сақтап жүрген сенің осы
Махаббатың маған деген.
* * *
Білесің бе, тас қабырға, сен осы?
Темір есік, темір төсек, сыр ескі,
шөп көпшігім, тор-терезем, кісенім,
Мен – кім үшін күрестім?!
Білесіңдер ме сендер?
Келген біреу артымнан
көк жуа әкеп беріпті.
Қалампырдың исі аңқыды шылымнан,
Демек, біздің жаққа көктем келіпті.
ҚАРАҢҒЫЛЫҚ МЕЗГІЛІНЕН БҰРЫН
ТҮСЕДІ ТҮРМЕГЕ
Караңғылық ерте түседі екен-ау
Түрмеге.
Қанша мықты болсаң-дағы, әл жетпес
Бүргеге.
Қанша күшті болсаң-дағы, бәрібір
сол шақта,
Қайғырасың, өмір сүргің келе ме –
жан сақта.
Іші-бауырың іріп бара жатады
қайғыдан.
Ақыл, сезім дегенді ойлап шығарған
қай Құдай!
* * *
Караңғылық ерте түседі түрмеге,–
білмеп ем.
Секілденді барлық есік жабылған,–
бұл неге?
Мөлт-мөлт жасы төгілгелі тұр гүл-бақ,
о несі?
Анау тұрған үш бұтаның біреуі
емеспін бе мен осы?!
* * *
Шылымымды тұтатамын әрең мен
саусақтарым дірілдеп.
Бір сорғанда жарты сигар таусылды,
Мен – тұтқынмын бүгін де.
Сен де мұндай осал ма едің деп күлме,
төзе берем күрсініп.
Бірақ ымырт түрмеге ерте түседі...
сүйем сені, тіршілік!
АТАОЛ БАХРАМОҒЛЫ
БІР КҮНІ СӨЗСІЗ...
Ереуілшілерге ердім бірде ерігіп,
Шаршадым мен, көктем келді,
осы жазда мылтық болмақ серігім,
Кітап біраз жиналыпты,
азып кеттім, айнала шу, қозғалыс,
Жаспын әлі – сүю тәтті, тіл ұмтылар сөзге алыс,
Ой – жеп-жеңіл,
қайғы – арзан, ізденеміз ынтығып,
Ей, банкирлер, Құдай қосса,
біз жеңеміз бір күні,
Ей, ақымақ, айбалта тұр төбеңде,
ей, есуас, есек миын жегендер!
Он сегізде сүйіктім сөз айтады есті бір,
Сағыз шайнап, бейбіт күн жоғын жоқтап,
кешқұрым
Серуендейміз көшеде, гүл көп өскен жылдары
Күрес болады әдетте, айнымас заң бұл-дағы.
Бір бомбымен барлығын қалай ғана құртады?
Мен жеңілдім, сен жеңдің, шекем міне, ұр тағы.
Қалай ғана жеңіске жете алады жауыздар?
Осы жайлы мен ұзақ ойланамын, ауызға
Сигаретті қыстырып, ауыстырам көйлекті.
Біз жеңеміз бәрі бір, жеңеміз-ау бір күні,
Зорлық, аштық, жоқтықты көмеміз-ау бір күні.
Бірақ, қатты қажыдым, пальтом кірлеп кетіпті,
Вьетнам жайлы жырларым сенімімді бекітті.
Жер шарының екінші бетіндегі достардың
Қамын ойлап келемін шылым шегіп, бос қаңғып.
Көпірлерден өтемін, аспан бұлтты, күн жаңбыр,
Қарауытып тұр үйлер, қайғы бар-ау тұнған бір.
Әділетсіз дүние, неткен есер мына өмір!
Жылаймын да күлемін, жылаймын да күлемін.
Моторлардың шуылы, су мен тұман аралас,
Не істей алам мен осы? Осыны ойлап көшеде
Қаңғырады қара бас.
Маңдайымды темірге басып көрем – мұп-мұздай,
Қатал өмір қоймайды-ау қасіретін жұтқызбай.
Шығу жайлы кинодан, мамам жайлы, кетеді
басым зеңіп, бәрінің ойлағанда бекерін.
Сәби едім мен кеше, мұңсыз едім, ендеше
Неге тудым, аспан-ау, әділетсізді жеңбесем?!
Сақал өсті,
шаш өсті… сүйем осы қызды мен...
демалыс күн, күн ыстық, толғандыра береді:
терезеде тұр бала – көзінде бар керегі,
жанарында жақсы үміт сәби қиял аунайды,
бала күнгі Лермонтов суретінен аумайды.
Машинкаға жыр басам, газетке де үңілем,
Құлағымда – құс үні, саған айтам мұны мен,
Мен ақынмын – болғаны, сөкпе мені, сүйіктім,
Кез-келген зат береді маған қайғы-күйікті.
Қайыршының өзін мен пана тұтам, ес етем,
Сонда менің жылағым келетіні несі екен?!
Кез-келгеннің қараймын жанарына, жүзіне,
«Халық» деймін үңіле, «бала» деймін үзіле,
жас келеді көзіме, ескіліктің қалдығын,
кітап кеміргіштерді, эстеттердің барлығын
бір сықпыртып алам да кешіремін соңынан,
сонсоң жеміс сатып алам алапестің қолынан.
Осы жайлы ойланам, жүз қуаныш, мың қайғы
аспанындай көктемнің тез алмаспай тұрмайды.
Ақтарыла сыр айтам, күтуді мен жек көрем,
автобусқа отырам, сығылысып көппенен.
Қызықтаймын шыбынның, ызың қағып ұшқанын...
Қайнап кетем әйтеуір дүкеніндей ұстаның.
Бір кезде мен осылай тентіреуші ем көктемде,
Уолт Уитмен өр ақын еске түсіп кеткенде.
Ол жырларда тың бір зат болатұғын әйтеуір,
Әлде не үн сыңғырлап қалатұғын әйтеуір.
Тағы отырмын толғанып, шыққым келіп көшеге,
Мына түрік тынымсыз жігіт екен деседі.
Алған әсер кеудені қысып бара жатыр-ау,
Шыбын жаным шырылдап ұшып бара жатыр-ау.
Кинолардан бұл бәлкім алған әсер шығар-ау,
Аспан жерге түскендей, жел еседі бір алау.
Қанша айтсам да ол жайлы таусылмайтын бір
керім,
Жалғыз қыз боп жүрмесін өмірім деп жүргенім?
... Бензин исі, егістік, саусақтары әр қилы
Қисық қолы әкемнің... нанның исі аңқиды.
К