өз бағына алма, жүзім еккенде.
Одан асқан ер болмайды жалғанда
сол жүзімді ауызына салғанда.
Бар сезімім қатындарға шығын боп,
бар ақылым ақындарға шығын боп,
түйін салмас алма ағаштың түбінде
мен отырмын бүгінде.
* * *
Анатолийде ауыл бар,
сол ауылда бір үй бар көретұғын түсінде.
Ол үйде бір әйел бар,
шайтан отыр сол әйелдің ішінде.
Амал жоқ айтам: сайқал...
Шайтан!.. Шайтан!
АС ҮЙДЕ ЖАЗЫЛҒАН ЖЫР
Ас үйде осы жырды жазып отырмын,
құмыра, табақ кесел етті мықты ойға.
Ас қайнайды мың адамдық қазанда,
ей, аспазшы, тұзын ащы ғып қойма!
Ас үйде осы жырды жазып отырмын,
түнгі үш жарым,
Испания қамалында, сұлудың,
Қара шашы жайылды.
Шайханашы, шығара құй шайыңды.
Неге ас үйде өлең жазам мен осы?
Менің айым, күнім қайда шырақ-ау?
Мені көп ой жылытады буымен,
бетті шарпып бара жатыр бір алау.
Терезеден мияулайды мысықтар,
көздерінде соқыр бақыт, соқыр мұң.
Ақмет ән сап,
Жұма шайды қайнатты,
мен ас үйде өлең жазып отырмын.
ХАЙУАНАТТАР ПАРКІ
Мұңды көзбен мұнша неге қарайсың?
Не бере алам – түсінесің сен оны.
Зауқың соқса,
ет бере алам мен саған,
біздің қолдан сүт беру де келеді.
Жұмыртқа да бере аламын,
қаласаң
Бақыт жайлы қиялымды ал тамаша.
Арыстан деп атайды ғой жұрт сені,
рас, рас арыстансың сен асыл.
Саған деген көңілім ақ, сабазым,
назарыңды неге төмен саласың?
Арыстан боп жаралғаның – айыбың?
Мұңды көзбен мұнша неге қарайсың?
Бәрін, бәрін бере аламын,
Әне, алдыңа тастадым,
бәрін берем бостандықтан басқаның.
ҚАНДЫ ЖҰМА
Неткен апат, неткен ажал десеңші!
Тасыған қан тамырларда құтырды.
Бостандық пен бақыт жайлы жазылды,
Жалғыз ауыз жырым болса ұтымды.
Азияның өз қолы бар,
бес мың жылдай болды оған,
саған деген құштарлығым сықылды.
Неткен ғана қанды күн еді сол өткен,
қырғын болды ай астында болмаған,
Түркия аспанынан – бұл анық:
тамшыдай боп тысыр-тысыр құладық.
Күнімді алып аспаннан,
көрінбейтін күнімді алып аспаннан
сүйеп қойдым көкжиекке – іргеге.
Өмір сүрем өміріңмен сендердің,
мен – сендердің өліміңмен өлген ем.
Қайта-қайта тірілумен жүрген ем!
Тариығым-дөңгелегім, дөңгелен!
Неткен шаршау, неткен ғана күйректік!
Қорқынышты қабіріне сүйреп тық!
Мықтап тұрып бір жеңуді үйрендік,
ал, жауларға жеңілуді үйреттік!
Азияның өз қолы бар,
бес мың жылдай болды оған.
Неткен қанды жаңбыр еді ол өткен,
бейне жаңбырдан кейінгі жер құсап
шыға келдік көгеріп біз кенеттен,
болу керек енді сақ,
айтатыным сол ғана.
Өліп қана мықты болған жұрт едік,
Өлімнің бар абыройын бүркеніп.
Неменесін іркемін:
кірпіктерге кірсіз тамшы тұр келіп.
Деміңді алар кім тартып?
Қолымдағы бостандықты кім алар?
Өткен күннің кітабынан оқыдым
қанды айқастың қаншасын,
қасіреттің қаншасын?
... жүрегім, неге шаншасың?!
Азияның өз қолы бар,
бес мың жылдай болды оған,
Анатомиядан бәрі таралған.
Отыра алман тыныш жұмсақ киізде,
Неткен қырғын болып еді ол,
Неткен жұма – қанды жұма, жарандар.
Өкінішті ой тыншытпайды мүйіздеп.
Ойлап көрші, берілмей-ақ сезімге,
мына біздің цивилизация кезінде.
Сенен, сенен... қорқынышым зор тағы
айырылып қалам ба деп қорқамын.
Жо, жоқ, жалған тәртіп бұл,
Қанды жұма, сен де жалған деп білем:
Қалай ғана құтылмаймыз тепкіден?!
Ақыл-естің ақ сызығын жүргізем
көк аспанға,
адасқанға жол осы.
Сәбилерді танк таптап,
келесі
күн алдында өлілердің денесі.
Мен әрқашан таң қалам,
адамдардың жүрегіне жамандыққа қанбаған.
Өліп қана мықты болған жұрт едік,
тек өлімнің абройын бүркеніп
Неменесін іркемін:
кірпігіме кірсіз тамшы тұр келіп.
Қасірет пен қазаңды біз бір ұқтық,
бәрін ұқтық түрік қып...
Әйтеуір біз біріктік!
СУАТ ТАШЕР
БІР КҮННІҢ АСТЫНДА
Торғайлар, ей, торғайлар!
Күнге қарап бәріміз бір ұмтылдық.
Бірге ұшайық,
күнге сәлем берейік,
Әндетейік біз бірге,
Әніміз де ұқсас екен бір түрлі.
Бір ағаштың бұтағына қонақтап,
туыс,
дос боп бір шығайық жорыққа.
Қорықпа сен қанаты жоқ екен деп,
Сақалым мен мұртымнан да қорықпа.
Менің де бір қу тамағым табылар,
бірақ әттең өзгешелеу жағы бар...
Жүрген жоқ па ек жылынып,
Жылуына жалғыз күннің – ұят қайда?
Сені көздеген мерген
Маған да оқ атпай ма?
ТҮЙСІК
Екі аяқ бар –
жүрмесең,
екі көз бар –
көрмесең,
қызыл тіл бар –
айтпасаң,
екі қол бар –
шаппасаң:
Ойлап көрші, қарағым,
қара тастан қанша айырмаң болады?!
АХМЕТ ӘРІП
СЕНІҢ МАХАББАТЫҢ
Маған деген махаббатың суымады,
Көрдім көпті,
таусылмапты татар дәмім, суым әлі.
Түн емес еді – түнек еді ол, түнек