Ұйқы жаншып қажып қалған денені
Келеді алып тіршіліктің өлеңі.
Келеді әне, қайсарлығы шахтердің,
Әзілі мен анекдоты келеді.
Қандай ғажап күлгені оның күркіреп,
Сол күлкімен қалады өзі бір түлеп.
Клеттерге түсіп бара жатады
Шахтерлердің қайраты мен атағы.
Ызғарлы ауа қалар сонда қойыла,
Көмір иісі желпиді алғаш бетіңді.
Тізілген шам штректің бойына
Керзі етіктің жез шегесі секілді.
Одан әрі Лава жатыр – тұнған шаң,
Қайт ізіңмен бетті басып бұлдансаң.
Керілесің бірер күрек салғанша,
Содан кейін сөне алмайсың бір жансаң.
Кеше койған тіреуінді қайта өңдеп,
Күйбендейсің қолқабың мен балтаңды ап.
Маңдайыңнан бүгін тамған тамшымен
Қара вагон шығар толып қайқаңдап...
1963
