Еске алып ем:
Қарағанды бір қараған секілді
күйе басқан кірпіктерін сәл ашып.
Содан кейін… менің қоңыр бетімді
Сүйді желі күн нұрымен таласып.
Әр тасынан бір-бір ұшқын жүр ыршып,
қарашы, анау породаға үйілген:
Қара таулар қайғыдан да тымырсық,
әлсін-әлсін түтін құсад ыңырсып.
Мұның бәрі сөзбен айтсаң – тыныштық
көзбен көрсең?..
О, түсінем, түсінем:
Қарағанды кайнап жатыр, бір ыстық,
бір керемет жүректердің күшімен...
1963
