Көк те жұлдыз, жер де жұлдыз – бәрі ұшқын,
Жұлдыздардың сәулесімен жарыстым.
Тербеледі теңіздері сәуленің,
Сол теңізге батып-шығып әуремін.
Жері қайсы, көгі қайсы – кім білсін,
Жер мен көктің арасында бір гүлсің.
Нәзіктікке табынғандар, бұтақтың
Сыбдыр-сырын жыр қылсын!
Маңдайымның бәрі жұлдыз – бір керім,
Көк болды ма жер деп менің жүргенім!
Шойын-бұлттар қуаныштан балқыды,
Күнге айналды біздің елдің бар түні.
Сұр болаттан таспа тіліп жүрміз көп,
Сом балғадан ұшқын ұшты жұлдыз боп.
Жұлдыз болып жарқырайды қандай жан!
Жұлдыз болып терім тамды маңдайдан.
Жұлдыз-өзен, арман-таудан бас алған,
Біздің керуен «құс жолында» қашаннан…
Міне, осындай біздің өлке, түні де
Жарық пенен қуаныштан жасалған.

1963