Көнбе, өкін, –
қақтап пісір өзіңді-өзің, жездей соқ,
бәрібір сол кездейсоқ жай – кездейсоқ,
неғыламыз босқа мыжып болжалды:
емдетем деп түскен екен тұмауды
отыз екі-ақ жыл жасаған бір ауру
екі мәрте инфарктен қалған-ды,
ақырында соқырішектен өлді әлгі.
Түсті үстінен кездейсоқ бір қара әйел,
қасіреттен долданды.
Кездейсоқ бір тамырларда тасты қан:
кездейсоқ бір ерлік шығар
бәлкім адам ғұмыры,
тасты жарып өскен шөптей бір ұры?
Жігіттің тек шошаяды мұрыны
бетін жапқан ақ матаның астынан.
Бір кездері қатысыпты ол күреске,
кездейсоқ бір кісілер кеп танып тұр.
Міне, тағы бір адамды даңқты
кездейсоқ бір жігіттер
моргтен ап шегеледі табыт қып.
Сапырлысып болып жүр жұрт әбігер!
Жағасынан тартқанда ажал сүйрелей –
Өңірінен үзілген ақ түймедей,
бас жағында төсектің
дөңгелейді ішілмеген дәрілер...
1983
