Шындық қуған тірлікті,
Қыран деді шитімдей шегірткені бір мықты.
Шегірткелер әулеті, әй, дүрлікті-ау, дүрлікті!
Шегірткенің сол мықты бір үйірін тартып ап,
айғырына әулеттің арпа берді жарты қап.
Ал қыранның алдында қауырсындай қалтырап,
құлап түсті бір күні жалбаң етіп Жайыққа.
Құрыды, ойбай, батты, әне,
жүгір жылдам, қайық тап!
Судан алдым суырып,
Жігіт екен байыпты-ақ:
Бір бұлбұлды, сөйледі ол, саңғиды деп айыптап.
Шегірткенің қауқарын шертіп таныр бар әлім,
Қырандарға қарасам әлін біліп қарадым.
Таныдым мен қыранның қанатының жарқылын,
Қарғаны да таныдым... шоқығаны арқылы.
Көңіл жүйрік әркімде,
Көргіш екен көз деген,
Сенер болсаң сөзге егер
Әлі талай түсінік, тағдырлар да өзгерер.
Өзім танып алғанша, айтқыштарым, айта бер,
тек, ергендер қарғаға, тұмсығыңды байқап ер!
1983
