Суырады көк сабақ әр жерді бір шымшылап.
Сары қаншық қыңсылап, қашқан болып арланнан,
Қапқан болып шаңқ етіп,
Қайта айналды қыңсылап.
Көлеңкесі тас үйдің – сол дегдімей тұр жалғыз –
Пеште ұйықтаған мысықтай қос уыс қар кір-жамбыз
Жатып қапты бүк түсіп,
Мезгіл жетті – бітті ісі:
Өстіп-өстіп жоғалмақ бір маусымның мықтысы.
Жастар жатақханасы – балкон ашық тұр, әне,
Қызғалдақтың исіндей қыздың даусы шығады.
Былтырғы күй табағы – қайта оянды сұңқылдап,
Сол сұңқылды, белгісіз, отыр екен кім тыңдап!
Екі-үш жігіт қутыңдап,
Балконда жүр, әне өріп –
Тамып түсе жаздайды қыздың көзі – қара өрік.
Бір шапалақ шарт етті сақалы бар бетке есіл –
Сақ ойнаңдар, жігіттер, көктемгі қыз өкпешіл:
Жымиюдың аяғы – жылау болып кетпесін,
Жылынудың аяғы – тұмау болып кетпесін!
Шаңдатқанмен шуақ жақ,
Көлеңке жақ – лас әлі,
Автобустар асығыс лай шашып асады.
Бүгін – жаяу,
Кешегі машинашыл халық бұл,
Жас шөпірдің алдында жасыл жарық жанып тұр.
Күн шуақта – бір мысық,
Жеңгем ұйықтап қалыпты,
ал бір әжем басына қызыл байлап алыпты.
Шай құюлы тұр еді жаңа үйімде, кеседе,
Қырықтағы ел – еңбекшіл,
Елікпейді десе де –
ойлап-ойлап еселеп,
Түсінбедім, не себеп:
Мен де шығып кетіппін байқаусызда көшеге...
1983
