Кеше өзім де бір пысықтық жасадым:
Пысықсың деп айтып салдым бір досқа,
Өмір басқа, дедім тағы, жыр басқа.
Бәрібір деп сыңар танау осқырды,
осыны айтып оспадарсыз дос күлді,
ақын емен деді ол сонсоң, арқалы,
арқалының жүгін бірақ тартамын,
Сен – бұлбұлша салам дейсің тамаша ән,
Мен – нәр бермей қоя аламын қаласам,
бұлбұлға да тамақ керек емес пе?!
Сен, сен, деді ол, жыр жаза алғаның үшін
Кемітпексің біреулердің жұмысын,
тек сол үшін ентігіп кеп алдың дем
періштедей кез боп қалған малғұнмен.
Қайсымыз зор, айтсыншы жұрт дәл білген:
Сен – гүл болсаң,
Нанмын – мен!..
Сөз таппаса салады екен ақын ән:
ылғи өстіп ән салам деп шатылам...
1981
