Әкең қазір бір орға аты құлап,
тарығып тұр әркімнің ақылын ап;
содан шығар: жау жоқта батылырақ,
үндемеген кезінде – ақылдырақ.

Көкірегін кермек ой – күйік тіреп,
ащы сөзді алыпты сүйіп, тілеп:
теңесер жан жоқ жерде иықты боп,
сүйе алмаған кезінде – сүйікті боп.

Әкең талай ызадан дірдектеді,
талай үміттен қалды кірлеп көңіл.
Жетіскеннен деп пе едің осыны айту,
жетіскеннен жыр жазып жүр деп пе едің?!

1969, 1982