Жан-жарым, түбінде сол көк теректің
Өзіңді сүйдім алғаш, өкпелеттім.
Сәл жүдеп үміт қайта бір тірілген
Кезінде жас үзілді кірпігіңнен.
Сол бір жас домалап кеп жерге түсті,
Жер-дағы сезімдерді тербетісті.
Сол кеште гүл ұсынды дала-мықты,
Біз бердік айырбасқа балалықты.
Балалық қалды солай жас боп тамып,
Келеді кеудемізде басқа от жанып.
Мен қазір жалғызыңмын – ая, жұбай,
Жазғы кеш, болса да гүл баяғыдай.
Бір тамған көз жастарың бетімді енді
Дәл ондай күйдірмейтін секілденді.
Сонда да ыстықсың сен – бір аптабы,
Өз бейнең өміріме тұрақтады.
Өзіңді аялатқан, өкпелеткен,
Алыстап кеттік қой біз көк теректен.
Терек тұр бояуымен баяғы көк
Жастықтың адастырмас маягі боп.
Барып жүр оған енді басқа жігіт,
Басқа қыз тамшы жасын тастады үзіп…
1961
