Осы жерде, осы жерде, өткен жыл
Көріп едім тұңғыш күнін көктемнің –
Осы жерде үйі бар-ды досымның,
Мезгіл, мезгіл, оны қайда көшірдің?
Кім қуды екен бөлме толы күлкіні,
Сол күлкінің тиген маған бір түні.
Сол орында – көк шөптер тұр, оянған
Бұл төбенің секілденіп кірпігі.
Мына жерде – көктеменің шуағы, Қара жерде толқынды жел қуады.
Шөптен ұшып үлгермепті бу әлі,
Сол будай боп ой да бұлдыр туады.
Ойлар, ойлар,
бұлдырама – күн ашық,
Дала жатыр көк жиекпен ұласып.
Одан әрі...
жақын дейді келешек,
(Келешекке беріп жатыр ел есеп),
Келешекке қараймын мен бас изеп!
Шөп сылдырап – қайтты толқын таси кеп.
Кенет...
Міне қарсы алдымда тұр досым,
Сонау сайға аударыпты ол іргесін.
Өз қолымен бұзыпты да ескі үйін,
Салыпты әкеп миллиардтың эскизін:
Басым тұрса жаңалықтың салмағы
«Бір ләззат табады екен жан-дағы!» –
Дос пікірін қостай бердім бас изеп,
Жасыл толқын қайтып жатты таси кеп.
Сол толқынға бір батамын бір шығып,
Нағыз егін – екен ғой деп тіршілік!
1961
