Өсек те от, дұрыс бір
үрлейтін жел қайда бар?
Сол отыңнан бір ұшқын
түсті менің аулама.

Қоқыр-соқыр бар да еді,
бір салақтық болмай ма:
бықсыр екен қай жері,
соғар екен жел қайдан.

Іржәніктің сабаны
лау еткелі тұр тегі.
Малдың көңі... жанады
мақтасындай күртенің.

Гүлім бар-ды қыршын бір, –
еккен едім аулама.
Қызыл ұшқын ыршып жүр –
қорғайтын күш қайда бар?!

Қой, қой айқай жетеді,
өртшілерді шақырма.
Шапаныңның етегі
күйіп бара жатыр ма?

Ескілік деп езілген
келтіре алсам бір ебін,
бұл ауланы өзім де
өртейін деп жүр едім!

1970, 1982