О, табиғат, мені о баста жаратарда кісі ғып
алып па едің әуелі мына жәйді түсініп:
ең алдымен, адам ба, әлде, модель ме құр бұл өзі,
адам болса қуыршаққа ұқсамай ма мінезі?
Қайғырғанда қалай екен, көзіне үңіліп көріп пе ең
қалай екен, байқадың ба, кездерінде еріккен?
Қасиеттей ала ма екен ала бөтен заманын,
Үндемейсің ей, табиғат...
мен де үндемей қаламын.
Кең бе жаны?
Күрсінгенде шыға ма екен өз үні,
Күлгенде ше?
бітіп пе оған туған жердің төзімі?
Ол болмаса, жаратушы, өзің арттың ұятты,
жаман кітап жазып берген белгілі автор сияқты.
1963, 1982
