Көп адамның тұрағы бар,
табаны жоқ секілді.
Табансыздың тайқымасқа
амалы жоқ секілді.
көп ісімнің азабы бар,
сауабы жоқ секілді.
Көп ойлардың сауалы бар,
жауабы жоқ секілді.
Бұдан өзге түк ұға алмай, түк алмай,
Отырмын мен суып қалған қиялдай.
Отырмын мен сонша жүдеп, сонша арып
Айлы түнгі Алатаудай томсарып.
Табансызға таяқ болғым келгенмен,
азаптыны аяп көргім келгенмен,
сауалдарға жауап бергім келгенмен
көкірегімнен көре алмадым көлді өнген,
жанған шырақ көре алмадым кеудемнен.
Өйткені мен – қателігім сезінем
қарап едім дұшпандардың көзімен.

1963, 1982