Іші қуыс, сырты бар.
Ұйысқан шаң – түнгі ойлардай қалың-ды.
Қара жалын секілденіп бұрқырар
қара көмір кәдімгі.
Әр білекті жүз қан-тамыр шертеді,
жем шоқыған құс тұмсығы – көп қайла.
Қағып жатқан секілді ме кеудені
тиген балға тақтайға?
Жеңілме, дос, жеңілме –
қайратыңды құмарлыққа қосақта!..
Кен – әуелі жанады да көңілде,
сөнеді ғой ошақта.
1965
