Электрдің станциясы мен де бір,
ток өткізгіш секілденді әр тамыр.
Тас қараңғы түкпіріне кеуденің
от-өзенін жіберемін, тартамын
Жүрек бейне вольтметр іспетті,
Метр, метр – метрлерге тірелген.
Енді менен күш кетті –
электрдің қуатымен жүрем мен.
Мүмкін, мүмкін айналармын күлге де,
миым менің – оқ-дәрідей үрейлі.
Тиіп кетсең өртенердей бұл денем,
не өртейтін секілдімін біреуді.
Жүрер менің электрлі әмірім
электрлі заманда
Менің осы көкшіл тартқан тамырым
ток өткізгіш бола алса, ол – жаман ба?
1965
