Уа, керемет!
Буырқана туды өлең
Сол ғасырда өсек-ғайбат гулеген.
«Азаматтар» азап атты, тас атты,
атқан тастан Байран букет жасапты.
Осы екен ғой, осы екен ғой ой деген,
Осы екен ғой ақын болып сөйлеген!
Көз алдымда от күреген алақан...
Ойхой менің британдық дана атам!
Кіп-кішкентай Британия аралын
тарсындың сен, жер шарына қарадың.
Арыстандай ағылшындық жүрекпен
асындың сен грек қару-жарағын...
Толқын болып құладың сен бір керім,
Шалшық болды теңізім деп жүргенің.
Алыс жаға көрінбек ед, көрінбек...
Бітті ақыры даңқты бір өлім боп.
Чайльд Гарольд көз салмайды кемеден,
Чайльд Гарольд, Чайльд Гарольд – көп өлең.
Қайда, қайда, махаббатың ұлы жан,
«Жүрегімді мұнда көмдім»– деген ең.
Болашаққа деген ізгі бір тілек,
арман, үміт күн кешіп ед бос қаңғып.
Сөз алғанда сен аңсаған бостандық,
Өз арнаңда өлең ақты күркіреп.
Өмір – мәңгі, мәңгілік ғой, жыр, бәйгің!
Мәңгілікке айналғанның бәрі лұғат.
Өр рухтың, қиял, мұңның,
табиғат
бәрін қосып жасапты ғой бір Байрон.
1960, 1982
