бұлақ ақты бұлтақтап.
Жайған кірге сүрініп
аулада жүр бұлт әппақ.
Көтергенге мастанған
Сәби сын-ды ақ шыңдар.
Бөркімді аттым аспанға,
ал, ақ шыңдар, қақшыңдар!
Күдікке көп,
түк уақыт жоқ уайымға,
мұндағының үлгі бәрі, бәрі ұлғат.
Биіктеген сайын да
Қатаяды табиғат.
Көкке қарап тамсанам –
алыс еді алғашқы арман-мұрадым...
Кешір, аспан, мен саған
бүгін тағы жақындадым бір адым!
1981
