Сенің шашың түн десем,
адасумен өтем ғой.
Күліп тұрған күн десем –
сенің күлкің екен ғой,

Сыңсып кетсе ну орман
сенің лебің екен ғой.
Шөлдеп едім,
суарған сенің көлің екен ғой.

Жапырағы гүлдердің
алақаның екен ғой.
Маңдайыңда жүзген нұр
дала таңы екен ғой.

Бұлт түйілсе кәрленіп.
Білмей жүрген екем ғой.
Біздің жерде бар көрік
сенде де бар екен ғой.

1960, 1982