Айықпаған кезім еді ол – көңіл мас,
амандасуға созған қолыңды ұстап «қош!» дедім.
Сөндіргенше үмітіңді сенің жас,
өзім неге сол арада өшпедім!..

Кешір, қалқам! Қешірерсің – білемін,
табарсың сен үкімін де шешімін.
Бірақ сендік менің мына жүрегім,
Жүрегімнен ала алмаспын кешірім!
 

1960, 1982