Іші қуыс, сырты бар.
Ұйысқан шаң – түнгі ойлардай қалың-ды.
Қара жалын секілденіп бұрқырар
    қара көмір кәдімгі.
Әр білекті жүз қан-тамыр шертеді,
    жем шоқыған құс тұмсығы – көп қайла.
Қағып жатқан секілді ме кеудені
    тиген балға тақтайға?
Жеңілме, дос, жеңілме –
    қайратыңды құмарлыққа қосақта!..
Кен – әуелі жанады да көңілде,
    сөнеді ғой ошақта.

1965