Қажыдым-ау күнбе-күн жұмыстан-ақ,
Кісі емес,
             мен бүгінде құмырсқа нақ.
Қыздар сыңғырлап күліп...
қажытты әбден
құлағымның түбінде күміс санап.
Бұлақ бұлғап барады көк шарқатын,
төк, бұлт, жібек жібіңді,
              төк тарқатып.
Дүбірлетті-ау кеудені,
              арқама әкеп
Алматының көктемі көкпар тартып.
Қоздырды-ау делебені,
көлденеңі
Кез жігіт көрсетуге келді өлеңін:
Қолжазбаға қарадым...
өтті күнім
тыпыршумен жүйріктей кермедегі.

1970