Диюды құрдас қып
Сұңқылдай сырластық –
деп күлген бір ерді
Алла өртеп жіберді;
соқ бері,
соқ әрі
иектен жоғары!
Суайтты жоқ ары
Сужүрек сабады.
Өгіз ғой деп өгіз
арбаға жегеміз.
Ал анау бұқаны
Жекпейміз неге біз?!
Шындық қой бұл, шырақ,
Піспеген былжырақ.
Бір-бірін өлтірді шымшылап
бір соқыр, бір шұнақ.
Бір басшы, сараң, сақ
біреуді жарамсақ
пір тұтты, бір тұтты,
Содан соң... құртыпты...
Бір қария мақалға
Қырық жыл қақалған.
Қақалып, қақалып
Данышпан атанған.
Ақыры... зор, кәрі
періште сорлады:
сайтаннан қатын ап –
ақымақ, ақымақ.
Ертек пе бұл,
Өлең бе?
сенбейсің-ау сен емге:
Осылардың барлығын
мен біледі дегенге.

1981