Ұлым, менің тұйық боп,
тындырғаным шамалы,
жырым жетсе биікке,
өзім жетпей қаламын.

Көп жүйрікті тергер де ем,
«шабыс па осы» деп кейде,
ақылым жеткен жерлерге
қызыл тілім жетпей жүр.

Мені де демеп топ алды,
сөйлер ем-ау білгірсіп:
Жібермей қойды оған да
сыпайылық деген бір қырсық.

Жібермей жанға ақымды
тұрар ем тікенше қадалып бір:
болсам мен бұдан да ақылды,
бұдан да болсам талантты.

1969